“به نام خدای ابراهیم”

قطار جشنواره فجر امسال هم با تمامی حاشیه هایش،سیمرغ های بلورینش،نامزدها و کاندیداهایش،پوشش و رنگ پر لعاب هنرمندانش،داوران و منتقدانش،بایکوت هایش،شکایت به دیوان عدالت اداریِ لاتاری هایش،شومن هایش،مدرسان شریف شدن رضارشیدپور هایش!،فیلمسازهای وابسته به نظامش،همه و همه به ایستگاه آخر رسید…اما بگذریم.
اینجا میخواهم برایتان از مردی بنویسم معلم در عین حال متعلم_آن زمان که به تماشای آثارش مینشستم دختری بودم هرچند کودک_من هیچ نمیفهمیدم از آثارش!من حاج کاظم آژانس شیشه ای را با آن همه تخطی از مقررات را درک نکردم اما گریستم برای عباس ها_گریستم برای سعید ِ (از کرخه تا راین)،تصمیمِ عارفیِ (دیدبان) را مرور میکردم_غربت و انزوای بازماندگان را با داوودِ(روبان قرمز) تجربه کردم _ من هم چون دایی غفورِ (بوی پیراهن یوسف) در انتظار یوسف گمگشته نشستم و ترسیدم از لحظه ای که دخترک صورت سوخته پدر را نپذیرد….تا که حرف (چ) به میان آمد …(چ)یی که مثل خیلی چیزهاست_چ مثل چزابه،مثل چپ راست در چزابه های امروز،چ مثل چریک های چمران امروز بین هزاران خروار زمان،چ مثل چرخ خوردن چرخ های صندلی مردی که پاهایش را جاگذاشته، چ مثل چشیدن درد یک تیغ و فهمیدن دردهای یک ترکش مانده بعد از سی سال، اصلا چ مثل چای قندپهلو با طعم خون ۶۲۰۰ شهید استان مرکزی…و حالا هم (به وقت شام) و حاتمی کیایی که باز هم استیج جشنواره را به چشم خاکریز نگاه کرد و گفت :(من وابسته ام)
و اتفاقا عمو ابراهیم در میان جشنواره های به راهشان، سازهای کوکشان و امنیت برقرارشان روی ما خیبری هایتان (زیاد) حساب کنید چرا که ما هم#وابسته_ایم
وابسته به خون شهدا و آرمان هایشان. ..
عمو ابراهیم ما هم خیبری هستیم؛اهل نی_هور و آب..عباسِ آژانس شیشه ای ات میگفت:”خیبری دود ندارد_ سوز دارد” اما عجیب دود این موتوری ها امثال ما و عباس هارا خفه کرده….
ولی با همه اینها باز هم میدانیم و یقین داریم که از خاطر نمی‌برید سید شهیدان اهل قلم را…مرتضی آوینی را…فاتح روایت فتح را….یادتان هست؟سفارشتان کرد:”بسیجی بمانید و بسیجی فیلم بسازید…”
پس ما فقط برای صبرتان یک (یاعلی) میخواهیم،فقط همین ….یاعلی

رسایی فر