یادی از درگذشتگان در پنجشنبه پایانی سال ۹۶ و خاطره‎هایی که می‌ماند

به نقل از تسنیم، در واپسین روزهای سال هستیم و پنجشنبه آخر سال که در جای جای ایران زمین با آداب و رسوم ویژه‌ای برگزار می‌شود، مردم استان مرکزی هم در پنجشنبه آخر سال با حضور بر سر مزار عزیزان خود در آرامستان‌ها، گلزار شهدا و امامزاده‌ها حال و هوای دیگری دارند و گویی تمام شدن سال آنها را بی‌تاب عزیزانشان کرده است تا مدت زمانی را در کنار آغوش سرد عزیزان از دست رفته‌شان بگذرانند.

در گلزار شهدا که قدم می‌زنی عطر معنویت و فضای معنوی و روحانی آنجا را تا اعماق وجود حس می‌کنی، اقدامات بنیاد شهید برای قبور شهدا جلوه ویژه‌ای را به این فضا بخشیده و این حال و هوای معنوی را دوچندان می‌کند.

در این روز فضای آرامستان‌ها را حمد و سوره‌هایی پر کرده است که پدر، مادر یا فرزندی با حضور بر سر مزار عزیزانش سر داده و گویی تداعی کننده جمله ابتدای تمام قصه‌ها است، “یکی بود یکی نبود” و یکی بود و یکی نبود زندگی آدمها در همین جا است که معنا می‌شود.

چه بسیار افرادی که سال گذشته بودند و اکنون نیستند و چه بسیار افرادی که اکنون هستند و ممکن است پنجشنبه آخر سال آینده نباشند و این یعنی فرصت زندگی کوتاه بوده و بهتر است که تا از فرصتی که داریم قبل از رسیدن به یکی نبود زندگیمان بهترین بهره را ببریم و زندگی کنیم و از حضور عزیزانمان لذت ببریم.

پنجشنبه آخر سال حال و هوای دیگری دارد، حتی آنهایی که در طول سال فرصت رفتن به آرامستان را ندارند در این پنجشنبه آخر سال تمام تلاش خود را می‌کنند تا بر سر مزار عزیزان خود حاضر شوند و فاتحه‌ای را نثار آنها کنند.

اما گلزار شهدا در این روز مملو از جمعیتی است که به نوعی با حضور در این فضای معنوی و توسل به شهدا به دنبال آرامش خاطر هستند، گویی گره‌های زندگیشان را آورده‌اند تا در پنجشنبه پایانی سال به دست شهدا باز کنند.

عطر گلاب پیچیده در فضای گلزار شهدا و رایحه گل‌هایی که به وفور بر سر مزار شهیدان دیده می‌شود حال و هوای خاصی را به این فضا بخشیده و هر رهگذری را اندکی متوقف می‌کند.

غم نبودن عزیزان گویی در این واپسین لحظات سال بیشتر نمود پیدا می‌کند انگار دلمان خیلی بیشتر می‌گیرد از نبودن‌هایی که به بودنشان عادت داشتیم و اکنون در جمع ما نیستند عزیزانی که باور شروع سال جدید بدون آنها سنگینی خاصی را بر قلب‌هایمان تحمیل می‌کند.

آخرین پنجشبه سال که می‌شود دلت بیشتر هوای مادرت یا عطر حضور پدرت را می‌کند و برای فرزند از دست رفته‌ات بیشتر دلت تنگ می‌شود.

پنجشنبه آخر سال اگر چرخی در آرامستان‌ها بزنی چهره‌هایی را می‌بینی که در اندوه و غم نبود عزیزانشان ساعت‌ها خیره به نقطه‌ای که شاید مرور خاطراتشان با عزیز از دست رفته‌شان است مانده‌اند و گویی خود را در میان نبود عزیزان خود و آمدن بهار و سال نو گم کرده‌اند و آخر با تکرار یکی بود یکی نبودهای زندگیشان بغضشان می‌ترکد و گویی جاری شدن اشک‌هایشان اندکی دل محزونشان را تسلی می‌بخشد.

مردم این سرزمین طبق معمول پنجشنبه آخر سال را با آداب خاصی سپری می‌کنند و معتقدند که در روزهای پایان سال خفتگان ابدی منتظر هستند و چشم به راه دوخته‌اند تا عزیزانشان بروند و با شستن غبار روی سنگ مزارشان و یا قرائت فاتحه از آنها یاد کنند.

عده‌ای با حضور در گلزار شهدا یا مزار عزیزان خود در کنار روشن کردن شمع و شستن سنگ قبرها با گلاب، سبزه هم بر روی سنگ مزار می‌گذارند و گویی با این کار می‌خواهند به عزیزانشان زندگی ببخشند.

بعضی هم با چیدن سفره هفت سین بر سنگ مزار عزیزان خود پنجشنبه پایانی سال را سپری می‌کنند و در چهره‌هایشان که می‌نگری سکوتی را می‌بینی که گویی تن به حکمت خداوندی داده و با گفتن آن سعی دارند اندکی از غم نبود عزیزان خود را تسکین بخشند.

گل فروش‌های ورودی آرامستان هم جنسشان متفاوت است گویی گل‌ها را با اندوه به دست تو می‌دهند زیرا می‌دانند آن را برای کسی میخری که دیگر نیست و نمی‌تواند عطر گل مورد علاقه‌اش را استشمام کند.

و چه سنگین است داغ عزیزانی که لحظه تحویل سال با تبریک عید بوسه بر صورتشان زدیم و اکنون دوست داشتن خود را جز با شستن سنگ قبرشان با گلاب و گذاشتن گل بر سنگ مزارشان نمی‌توانیم بیان کنیم.

به گزارش تسنیم، یادمان باشد بیشتر مراقب زندگی باشیم و از لحظه‌هایمان لذت ببریم شاید چه کسی می‌داند یکی نبود سال آینده کیست؟