یه خیابون… اولش100تا بلوک پلاستیکی چسبیده شده به زمین، 500 متر بعد، مثل اینکه بلوکها، یکی در میان شد! چند متر بالاتر فعلا دیگه بلوکی دیده نمیشه…
یه خیابون… اولش100تا بلوک پلاستیکی چسبیده شده به زمین، 500 متر بعد، مثل اینکه بلوکها، یکی در میان شد! چند متر بالاتر فعلا دیگه بلوکی دیده نمیشه…
حالا نوبت میله زنگ زده شد، یه سری میلههای عمودی که آسفالت رو دریده تا بتونه با رفتن تو زمین جلوی طوفان و باد و بارون دوام بیاره. اما جلوتر که بری میلگردهای زنگ زدهی افقی قدرت این میلهها رو چند برابر کرده، میله هایی که با مهندسی دقیق یه سر اون ها توی بلوک های سیمانی فرورفته و سر دیگه به فونداسیون بلوکها بست شده و نهایتا به زمین جوش شده.
برای مقاومت بیشتر، فنسهایی در هم تنیده شده و به میلگردها جوش شده تا دیوار امنی رو بسازه!
رنگ آمیزی رنگ زرد روی بخشی از فنسها و میلگردها و نصب مقداری پلاستیک زرد و تعدادی علائم باعث شده علاوه بر افزایش و استحکام دیوار جداکننده، خیابون رو هم مزین کنه.
مثل اینکه بخشهایی از فنسها هم شبانه دریده شده… کیومرث رو دیدم که خیلی جدی داره فنس ها رو ترمیم میکنه و میلگرد ها رو همچنان تقویت.
کیومرث گفت هر بار که به دیوار جداکننده جسارتی میشه تا قبل از طلوع آفتاب، دستور میاد که با چند تا تیر فولادی آب دیده، مواضع رو تقویت کنید تا دیگه کسی جرات نکنه به اونجا چپ نگاه کنه.
کیومرث میگفت: همه کارشناسان و مهندسین با تلاش شبانه روزی این سیستم جداکننده رو طراحی کردن.
میگفت: بهمون دستور دادن که قسمت هایی که در معرض آسیبه رو هم رنگ بمالیم و هم نایلون خطر مرگ نصب کنیم، هرچی پلاستیکها بیشتر باشه بهتره.
کیومرث بهمون گفت: اگه هر شب به دیوار جداکننده تجاوز بشه اینقدر میلگرد و فنس و سیم خاردار میزنیم تا متعرضین خسته بشن و کم بیارن.
کیومرث گفت: طراحی خم ها، پیچ ها و قوسهای دیوار جداکننده کاملا بومیه و فقط با دانش مهندسین خودمون ساخته شده.
می گفت: حاضریم تکنولوژی ساخت این دیوار رو حتی به خارج از مرزها هم صادر کنیم.
کیومرث که اصرار داشت هویتش فاش نشه گفت: بیشترین آسیب های جانی و مالی، شبها اتفاق میفته که تلاش کردیم با فناوری پرتو رنگ زرد روی بخشی از میلگردهای زنگ زده کاری کنیم که بیشتر دیده بشه.
البته از نایلونهای علامت اسکلت هم استفاده کردیم که مردم بیشتر حساب ببرن و به دیوار نزدیک نشن.
البته طبق جلسات صورت گرفته ممکنه که یه دور سیم خاردار هم روی فنس ها بکشیم. البته یکی از مهندسین گفته: می تونیم برق فشار قوی هم به فنسها و سیمها اضافه کنیم که به خاطر گرونی هزینه برق بیخیال این پیشنهاد شدیم…
این تعاریف خیابان های جنگ زده نیست! توصیف یکی از خیابان های پر تردد کلانشهر اراک هستش که برای ساخت پل موقتا تا سال ها با دیوار جداکننده دو طرفه شده و هر روز غیر از 1400 خانوار مسکن مهر، پذیرای عبور دانشجویان و اساتید، وکلا و قاضیها، مسافران و بقیه مردم است.
کیومرث در توضیح زخمیها و آسیب دیده های این کاردستی شهری گفت: از مسئولین خواهش دارم کشت هویج رو در بخش کشاورزی حمایت کنن. چرا که با افزایش تولید هویج و عرضه رایگان اون، مردم میتونن آب هویج بیشتری مصرف کنن و بعدش میتونن دیوارها رو راحت تر ببینن و به دیوارها برخورد نکنن.
کیومرث از مسئولین به خاطر اشتغالزایی در بخش عمران و رنگ آمیزی دیوار بتنی، پلاستیکی، میلگردی، فنسی تشکر کرد.
وقتی به کیومرث از آسیب های جانی و مالی که برای مردم پیش اومده توضیح خواستم، گفت: همینه که هست باید تحمل کنید…
بهش گفتم تا کی؟!
گفت: نمی دونم، حالا حالاها کار داره…
گفتم خب چرا تجهیزات و ماشین آلات و نیروهای انسانی رو بیشتر نمی کنید؟!!
گفت: شما پولش رو می دی!؟
در ضمن ما یه بنر زدیم گفتیم ببخشید…
دیدگاهتان را بنویسید