خودم را به کوچه علی چپ می زنم … اصلا من ایرانی نیستم! مثلا مردی هستم که از جزیره «هونولولو» به ایران آمدم و حالا بعنوان شهروند ایرانی می خواهم در انتخابات شرکت کنم. خب 6 گزینه دارم که از میان آنها باید به یک فرد بعنوان رئیس جمهور آینده کشورم رای بدم.

باید چکار کنم؟

چگونه مطلع شوم که این 6 نفر که هستند و کدام بهتر است؟

اگر بخواهم به مناظره ها نگاه کنم و برنامه های صدا و سیما را گوش کنم قطعا دیگر کارم به انتخاب نمی رسد و تصمیم این است که کلا رای ندهم چون رسانه ملی به هیچ عنوان تجربه و تیم حرفه ای برای تبلیغات حرفه ای کاندیداها را نمی داند. وقتی رئیس رسانه ملی در برنامه زنده مناظره با هر کاندیدا عکس یادگاری می گیرد و فکر می کند این بخشی از تشریفات است خب قطعا من بیشتر خنده ام می گیرد … تا به فکر فرو روم.

یا اینکه یک کاندیدا به دیگری تهمت می زند و اون یکی 2 دقیقا وقت دارد از خودش دفاع کند … انگار وارد مسابقه هفته شدیم! از مناظره های دو نفره هم می ترسد که نکند مثل سال 88 شود و این ترس برای رسانه یک سم مهلک است و به انتخابات ضربه می زند و مردم آگاه نمی شوند.

نکته دیگر اینکه هرچه رسانه ملی را رصد می کنم شور و اشتیاقی برای تشویق حضور مردم پای صندوق های رای نمی بینم … یعنی وقت خود را صرف تبلیغات کاندیداها کرده … یعنی اصل نظام را فراموش و وارد بازی سیاسی شده است. انگار رسانه ملی به صورت پیمانکار مسئولیت ستاد 6 کاندیدا را گرفته و چقدر هم ذوق مرگ شده به نحوی که تند تند مصاحبه می کند با مردم و ملت هم گلچین شده می گویند: من ترجیح می دهم با رسانه ملی برای رای دادن تصمیم بگیرم …. الان اون وقت اینهایی که در فضای مجازی فوروارد و آپلود می کنند اجنه هستند از مریخ آمدند؟! نکته دیگر هم برایم عقده شده این است که وقتی کاندیداها وارد معاونت سیما برای مناظره می شوند 6 میکروفن با لوگو (شبکه خبر- باشگاه خبرنگاران- واحد مرکزی خبر- پرس تیوی- العالم …) در حلق کاندیدا قرار گرفته وخبرنگار می گوید: کلا چطوری؟ خوبی؟ تو رو خدا حرف بزن … جان مادرت … ) و جالب تر اینکه همه لوگوها برای یک سازمان است یعنی خود خود رسانه ملی … اما طوری جلوه می دهند انگار 6 رسانه بزرگ جهان ایستادند برای مصاحبه گرفتن با هم رقابت کنند. ( واقعا بخش خبری رسانه ملی برای خودش خندوانه ای است)

پس با این حساب رسانه ملی را بیخیال می شوم …

می روم سراغ فضای مجازی؛ در این فضا هر که پول بیشتری هزینه کند قطعا تیم بیشتری برای کار دارد. از ساخت گیف تا تیزر و حتی میکس های جذاب که دست به دست برای تخریب حریف ارسال می شود تا کانال احمدی نژادی ها و مشایی ها و تندروها و کندروها… مثلا فیلم پاره کردن بنرهای تبلیغاتی آقای رئیسی و پشت آن هم فیلم پاره کردن بنرهای آقای روحانی و یا عکس آب گرفتگی در نمایشگاه کتاب و تخریب آقای قالیباف … که البته وقتی دقت می کنیم می بینیم اصلا این عکس و فیلم ها برای این روزها نیست. این وسط چهار تا آمد نیوز هم تنگش می زنند خوشمزه تر شود. که بسیار خوشکل و تمیز تخریب ها شکل و قوام بگیرد. یکی عکس روحانی را میکس می کند و می نویسد دیدید روحانی اول انقلاب گفت هرکه معترض است مجازات سنگینش کنید حالا خودش اینطور سخن می گوید؟ دیگری اینفوگرافی مکان خانه های مدیران قالیباف را طراحی کرده که همه بالای شهر زندگی می کنند. حالا چه سریع این اطلاعات تبدیل به گرافیک شده و کلا آدرس ها از کجا اومده باید پناه برد به خدا … پس با این حساب باید فاتحه فضای مجازی را بخوانیم چون می خواهیم با عقل و منطق تصمیم بگیریم.

روزنامه ها و خبرگزاری ها هم ورق می زنم …

خبرگزاری فارس، تسنیم، دانشجو و مهر که از بودجه بیت المال تامین می شوند حمایت صریح رئیسی و قالیباف و تخریب روحانی را سر تیتر دارند و ایسنا و ایلنا و ایرنا هم همین وضعیت را برای رقیب دارند. پس سلامت و درستی هم در میان رسانه های ایران برای شناخت کاندیداهای انتخاباتی نمی توان دید و باید این رسانه ها را هم بعنوان منبع تصمیم گیری کنار گذاشت.

حالا اگر خودم بخواهم به تنهایی در مورد این 6 کاندیدا اطلاعات کسب کنم باید چکار کنم؟ به کدام مرجع مراجعه کنم؟ گوگل؟ یاهو؟ بی بی سی؟ کجاااااااااا؟ در گوگل سرچ کنیم یعنی ویکی پدیا اطلاعات درستی به ما می دهد؟

ببخشید لطفا گوش کنید … من ایرانی هستم و از جزیره هونولولو وارد کشور شدم و می خواهم در مورد کاندیداهای ریاست جمهوری اطلاعات داشته باشم کجا مراجعه کنم؟

از کجا بفهمم که محمد باقر قالیباف مدیر موفق و خوش فکر و خلاق و مردم دار و با ایمانی است؟ هر چه در خبرها سرچ می کنم این کلید واژه ها می آید: ( مرگ دخترک در پارک تهران- پرونده املاک نجومی- سوتی مالی در پروژه صدر- شهردار در میان سیلاب مترو- حمله نیروهای شهرداری به دستفروشان- ماجرای گازانبری- تخریب باغات تهران- افزایش غیرقانونی نشریات شهرداری- مهمانی سیاسی در برج میلاد- شهردار قلب ها- افتتاح چند ایستگاه جدید در مترو- ایجاد بوستان ولایت- افتتاح بزرگراه امام علی- بدهی 60 هزار میلیاردی شهرداری به بانک ها- افتتاح تونل توحید- افتتاح بوستان گفتگو- افتتاح باغ موزه دفاع مقدس- دریاچه خلیج فارس- انتقاد به قالیباف در جلسه غیرعلنی شورای شهر- برکناری شهاب مرادی از سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران- استخدام مداحان در شهرداری تهران- هوشیار مداح اهل بیت رئیس باغ موزه قصر شد- برکناری قلی ها مداح از مترو تهران- برکناری محسن هاشمی از ریاست مترو تهران با فشار احمدی نژاد- افتتاح پردیس سینمایی ملت- افتتاح پردیس سینما آزادی- تولید برق از زباله- ایجاد ایستگاه های بی آر تی در پایتخت- پرونده سرقت مجسمه های تهران- توقف طرح تحقیق و تفحص از شهرداری تهران- الیاس قالیباف کیست؟ و غیره …) حالا او در سخنرانی هایش در مورد 96 درصد مردم که محرومند و 4 درصد ثروتمند صحبت می کنم. از اشتغال میلیونی جوانان … ساعتش را نشان می دهد و می گوید دولت من دولت زمان است.

در مورد آقای رئیسی می خواهم اطلاعات کسب کنم … ( معاون اول قوه قضائیه- تولیت آستان قدس رضوی …. فقط همین …) و قول و وعیدهایی که به مردم محروم می دهد. از افزایش یارانه و اشتغال جوانان و افزایش مسکن مهر و غیره …

و آقای روحانی … ( موفقیت در برجام- افزایش حقوق معلمان- کاهش تورم- افزایش فروش نفت- خرید هواپیما- احیای دریاچه ارومیه و هامون و جازموریان- توقف گشت های تخریب ماهواره در کشور- جلوگیری از فیلترینگ- خودکفایی گندم- به جهنم- قول 100 روزه که میسر نشد- افزایش مستمری مددجویان- اجرای طرح همگانی بیمه سلامت- افزایش بیکاری در کشور- مهار آبهای مرزی- پرداخت بدهی های دولت- افزایش رشد اقتصادی- قاچاق فرزند وزیر آموزش و پرورش- برکناری رئیس تعزیرات به دلایلی- حقوق های نجومی در دولت- بهبود جایگاه ایران در اقتصاد جهانی- افزایش بیمارستانهای دولتی- اعتراض بازار به دلیل رکود اقتصادی- شکست ستاد مبارزه با مواد مخدر- ورود چندین میلیارد کالای قاچاق از مبادی قانونی و غیره …) و حالا او در سخنرانی هایش می گوید کابینه ام را جوان تر می کنم. نیمه راه هستم.

آقای میرسلیم و هاشمی طبا هم اخباری در دست نبود. یعنی در این سالها در میان مردم و جامعه نبودند تا از آنها اظهار نظری دیده و شنیده شود. حتی در روزهایی که مردم شاد یا ناخوش و عزادار بودند این افراد که هر دو از احزاب هستند حتی پیامی از سوی آنها دیده نشده است.

می رسم به آقای جهانگیری معاون اول رئیس جمهور که کلیدواژه های او: (ماشین ته دره بوده آوردمش کف خیابان تازه راه افتاده- من مرد مبارزه با فسادم- من تنها مدیر آگاه و مسئول در اقتصاد مقاومتی هستم- من اصلاح طلبم- من از طرفداران آیت الله هاشمی هستم- من انشا را خوب می خوانم- من از استانداری شروع کردم و همه مراحل مدیریتی را طی کردم- ریاست جمهوری جای کارآموزی نیست و غیره …)

به اعتقاد شما چگونه باید انتخاب کرد؟ آیا در ایران رسانه ها هم شورای نگهبان دارند؟ چرا وزارت کشور یا شورای نگهبان سایت ویژه چند زبانه برای معرفی کامل شخصیتی و عملکردی کاندیداها ندارد؟ مثلا در این سایت غیر از آلبوم تصاویر و فیلم ها بیوگرافی کامل و کارهای بزرگ مدیریتی افراد و حتی طرح ها و برنامه هایی که داشتند و اجرا کردند  یا دارند ارائه شود. یعنی هر شهروند هر شبهه ای یا سوالی دارد در این سایت جامع به آن برسد. خب حتما با به فکرشان نرسیده و یا اینکه اینطور نباشد بهتر است.

خلاصه می چرخیم و می چرخیم و می چرخیم می رسیم به نظر سنجی خود خود خود رسانه مللللللی که اعلام کرده که 24 درصد مردم قطعا در انتخابات شرکت نمی کنند. چرا؟ بهتر است خود رسانه ملی و آقایان بگویند چرا؟ خب دلیلش همین است … احتمالا آنها هم از هونولولو مثل من آمدند و نمی دانند دقیقا کی به کیه؟

سید هادی کسایی زاده کارشناس رسانه