مرداد کوشکی –روزهای اول اسفند که ویروس کرونا فراگیر شد، مسئولیت دیگری روی دوش همه ما آمد. بله؛ در امت اسلام، انفعال و گوشه‌گیری معنایی ندارد و مسلمانان در هر برهه‌ای وظایفی بدوش‌شان می‌آید.

یک مومن همیشه شاداب، فعال، مسئولیت‌پذیر و در میادین مختلف حضور دارد. طلاب ‌جهادگر هم از این قاعده مستثنی نبوده و نیستند؛ هم‌چون سیل در لرستان و خوزستان این‎بار هم پایِ کار بودند و کنار هموطنان.

روزهایی که فوت شدگان از بیماری کرونا با مشکل غسل و کفن و دفن مواجه بودند، طلاب، پایِ کار آمدند و مجاهدانه این نقش را پذیدفتند و مرهمی شدند بر دل داغدیده متوفیان.

این تنها وظیفه طلاب نبود؛ بلکه تشکیل تیم‌های گندزدایی در سطح شهر، حضور در بیمارستان‌ها و تقویت روحیه کادر درمان از جمله فعالیت طلاب بود.

بعد از موج سوم در آبان‌ماه و تعداد زیاد بیمار و فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر ورود جوانان مخلص و مومن، ستاد بحران نهادهای حوزوی فراخوان و ثبت‌نام طلاب جهادگر را به عهده گرفت و شروع به ثبت‌نام از طلاب متقاضی کرد. که دفتر نهاد رهبری در دانشگاه علوم پزشکی، متولی آموزش طلاب جهادی و مدیریت آنها در بیمارستان شد.

انگیزه طلاب جهادگر تحصیل رضای خداوند متعال، لبیک به ولی امرمان و کمک به هموطنان، خصوصاً بیماران و خانواده‌های آن‌ها و همچنین کمک به کادر درمان بوده و این دوستان بدون هیچ توقع مادی مشغول به انجام این رسالت هستند.

در حال حاضر ۳۵ نفر از طلاب خواهر و ۳۲ نفر طلاب آقا مشغول فعالیت هستند که هر روز از ساعت ۷:۳۰ تا۱۳:۳۰ چهار بخش را در بیمارستان امیرالمومنین تحت پوشش قرار می‌دهند.

روزانه ۲۰ طلبه مشغول به فعالیت هستند که تعدادی از آن‌ها هر روز به طور ثابت و تعدادی هم به صورت شیفتی جابه‌جا می‌شوند که به زودی قرار‌است این یک شیفت تبدیل به دو شیفت شود .

لازم به توضیح است که ما از شهر بندرعباس و یاسوج و لرستان طلبه جهادی در بیمارستان امیرالمومنین داریم.

اما فعالیت‌هایی که انجام می‌شوند عبارتند از:

اول؛ همراهی بیمار و انجام امورات مورد نیاز او به طور کامل و با کیفیت بسیار خوب. چراکه طلاب جهادی آموزش کامل را دیده‌اند و در کارگاه آموزشی امورات مختلف را فراگرفته‌اند.

دوم؛ انجام امور خدماتی و ضدعفونی کردن بیمارستان و تجهیزات بیمارستانی و نظافت بیمارستان و امثال این‌هاست که توسط همین عزیزان در کنار کادر درمان و مسئولین خدمات بیمارستان انجام می‌‎شود.

سوم؛ هرگونه کمکی در راستای درمان بیماران از دست طلاب برآید، جهت مساعدت به کادر درمان صورت می‌پذیرد.

چهارم؛ کمک به بیماران در انجام فرائض دینی، اقامه نماز و مقدمات آن، قرائت دعای فرج و زیارت عاشورا و دعای توسل که از طرف بیماران بسیار استقبال و تقاضای بالایی دارد.

پنجم؛ مشاوره مذهبی به بیماران و خانواده‌های آنان و کادر درمان و ایجاد آرامش در بین ایشان با بیان آیات قرآن و روایات و داستان‌ها و پند‌های مذهبی  صورت می‌پذیرد. از همه مهم‌تر، آماده نمودن طلاب برای شرایط بحرانی‌تر و آموزش آن‌ها در این زمینه می‌باشد.

روزهای اول کرونا، کادر درمان توان داشتند و مردم هم بیشتر رعایت می‌کردند و به بیمارستان‌ها نزدیک نمی‌شدند، اما پس از گذشت پنج، شش ماه به مرور تعدادی از کادر درمان مبتلا شدند و مدتی از چرخه درمان خارج شدند. پرستاران و خدمت‎گزاران در بیمارستان‎ها تحت فشار کاری زیادی قرار گرفتند و عده‌ای از مردم هم، شرایط کرونا برای‎شان عادی شده بود و یا به‎جهت همراهی یا عیادت بیمار خود به بیمارستان می‌آمدند و پس از خروج از بیمارستان، به عنوان ناقل، این بیماری را در جامعه شیوع می‌دادند و یا خودشان مبتلا می‌شدند؛ لذا اینجا بود که واقعاً احساس نیاز کردیم و جهت کمک به کادر درمان و پرستاران و خدمت‌گزارانِ این امر و مسئولین ذیربط، همچنین کمک به بیماران و روحیه دادن به آن‌ها، انجام امور مربوط به آن‌ها که توسط همراهِ بیمار انجام می‌شد، وارد عمل شدند.

در طول کار، استقبال مردم و تشکر آن‌ها از طلاب جهادی به وفور دیده‌شده‌است؛ اما لازم است که انعکاس بیشتری از این فعالیت‌ها در جامعه به وجود بیاید و خبرگزاری‌های دیگر هم وارد عمل شوند تا مردم و مسئولین بیشتر در جریان این اعمال انسان دوستانه قرار بگیرند؛ چراکه این حضور و این فعالیت‌ها سبب اتحاد بیشتر در بین مردم و خصوصاً با روحانیت خواهد بود و انعکاس این اخبار خاری است در چشمان دشمنان و بدخواهان نظام که تاب و تحمل همدلی مردم را ندارند.

چند روز پیش دقایقی در مرکز کرونا و طلاب جهادگر بودم، فضایی مملو از عشق و ایثار واخلاص. یکی از روحانیون حاضر در بیمارستان در حال ماساژ دادن پای بیمارِ کرونایی بود در حالی که غرق در عرق شده و قطراتِ عرق از صورت او جاری می‌شد، با مزاح به بیمار گفتم: خوش می‌گذره؟ لبخندی زد و گفت: «خانواده و فرزندانم از ترس ابتلاء، به بیمارستان نمی‌آیند اما این حاج‌آقا چندین روز است که کنار ماست و یک روز هم که نیامده بود زنگ‌زده بود و سفارش مرا کرده بود که منو تنها نگذارند و به خاطر شرایط نامساعدم تخت ویژه به من دادند»

مطلب دیگر که در این زمینه باید بیان کنم ایثار طلاب و روحانیونی هستند که منازل خود را جهت اسکان طلاب جهادی به ما معرفی کرده‌اند تا طلاب جهادگر پس از پایان شیفت به جای رفتن به منازل خود در آن منازل سکونت نمایند.

چندی پیش، شخصی به من می‌گفت: من فکر می‌کردم طلبه‌ها می‌روند برای سرگرمی و تفریح و در کنار آن چند تا کار مختصر هم انجام می‌دهند؛ اما وقتی خودم به بیمارستان مراجعه کردم و فعالیت‌های چشمگیر و اخلاص و ایمان‌شان را در این امور دیدم، بسیار شرمنده آن‌ها شدم.

مطلب جالب دیگر که تاثیر کار خداپسندانه این عزیزان هست، اینکه، یکی از دانشجویان پزشکیِ ما در حالی‌که تحت تاثیر فعالیت‌های طلاب جهادی در بیمارستان قرار گرفته بود، گفت: اگر اجازه بدهید من هم می‌خواهم بروم و در کنار طلابِ جهادگر فعالیت کنم و به بیماران کرونایی به عنوان خادم کمک کنم.

لازم است بیان کنم، بنده به عنوان عضو کوچکی در این مجموعه و به عنوان خادم طلاب، امورات هماهنگی و سازمان دهی این عزیزان را با کمک همکاران دیگر انجام می‌دهیم و عمده تلاش‌ها و فعالیت‌ها با خود دوستان طلبه و جهادگران این امر است که به نوبه خود از صمیم قلب از همه این عزیزان سپاسگزاری می‌نمایم.

مقام معظم رهبری فرمودند: «باید شهید آوینی‌هایی باشند تا این جهاد را روایتگری کنند»

لذا لازم است تلاش‌های رزمنده‌های جهاد سلامت مانند رزمنده‌های دفاع مقدس ثبت و ضبط و منعکس شود تا در تاریخ بماند و باعث افتخار نظام و مومنین شود، لذا بنده به نوبه خود تقاضا دارم هر کدام از آحاد مردم و مسئولین و خبرگزاری‌های مختلف که می‌توانند به ثبت و ضبط و انعکاس هر چه بیشتر این فعالیت‌ها بپردازند، یقیناً این مهم، از مصادیق حفظ و تعظیم شعائر الهی و کمک انسان‌دوستانه و همدلی بین مومنین و تعاون بر برّ و تقوا خواهد بود و موجب اعتلای هرچه بیشتر نظام اسلامی و افتخار مومنین و سبب دلسردی دشمنان خواهد شد.