قصه ازجایی شروع شد که هییت دولت وقت طرحی را برای شهراراک تصویب کرد به نام بزرگراه امیرکبیر، که به طرح 55 متری هم معروف است.
قصه ازجایی شروع شد که هییت دولت وقت طرحی را برای شهراراک تصویب کرد به نام بزرگراه امیرکبیر، که به طرح 55 متری هم معروف است. این بزرگراه ازوسط شهر میگذرد یعنی قسمتهای اصلی مرکز شهر را شامل میشود و به همین منظور باید شهرداری برای اجرا املاک محدوده را خریداری میکرد، وقتی صحبت از اجرا وسط آمد مسئولین شهری گفتند که هزینه اجرای طرح بالاست، ابتدا صحبت از هزار میلیارد تومان بود، اخیرا هم به دلیل بالا رفتن هزینهها حرف از 2هزار میلیارد تومان به میان است که در توان شهرداری که بودجهاش به پانصدمیلیارد تومان هم نمیرسد نیست که از پس حقوق کارکنان خود هم مانده، چه برسد به اجرای چنین طرحی با این عظمت…
بماند که چرا اصولا چنین طرح هایی که توان اجرای آن نیست تصویب میشود ولی حالا نزدیک به پانزده سال از تصویب طرح گذشته و مسئولین هم هردوره برنامه هایی برای اجرای آن در نظر میگیرند که همگی ناکام مانده است؛ یک بار صحبت از جذب سرمایه گذار به میان است و حالا هم بعد از این همه سال به دنبال این هستند که طرح را به صورت تونل اجرا کنند!
اما واقعا آنچنان عزمی در بین مسئولین ارشد استان، اعضای شورا و مجموعه شهرداری وجود دارد که این کار را انجام دهند!؟
اکنون ساکنین محدوده این طرح از پانزده سال صبر و شکیبایی و بلاتکلیفی به ستوه آمدهاند و خواستار لغو این طرح هستند و اعتراض خود را با نصب بنر در منازل خود و تجمع در شهرداری منطقه و شورای شهر به گوش کــم شنوای برخی مسئولین میرسانند. اینک با انتخابات سال 96 و رای آوردن لیست امید در شهر اراک توپ و میدان در زمینشان است و منتظر این هستیم که ببینیم آیا با شهردار جدید میتوانند از پس اجرای این طرح همچون طرح های بر زمین مانده در نقاط مختلف شهر برایند یا خیر؟
شورای شهر فعلی و شهردار جدید در آزمون جدی قراردارند که به دور از سیاسی کاری و با جدیت سعی درحل مشکلات شهر به خصوص در اجرای این طرح که سالیان سال گریبان گیر مردم و ساکنین محدوه اجرای آن باشند.
علی کرمی
دیدگاهتان را بنویسید