به نظر عامه مردم یکی از بارزترین تفاوت‌های روحانی با روسای جمهور پیشین خود، علاقه به برقراری ارتباط با کشورهای غربی خصوصاً آمریکا بود.

هرچند آن‌طور که از سخنان خود رئیس‌جمهور برمی‌آید این مسئله ناشی از تفاوت دیدگاه نیست، چه آنکه خود او عنوان کرد:«در دولت سازندگی و دولت اصلاحات به‌عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی حضور داشتم باسیاست‌های اجرایی آن دو دولت آشناتر هستم و برای من آن سیاست‌ها ملموس‌تر است و در تدوین سیاست‌های آن دوره، تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی داشته‌ام، بنابراین بسیاری از آن سیاست‌ها موردپذیرش من است».

بنابراین؛ این سیاست و این تغییر رویه پیش از این‌ها، موریانه وار جای خود را در سیاست‌های کشور، خصوصاً سیاست خارجی بازکرده بود. اما در این دوره با جسارت بیشتری دنبال می‌شود و این مسئله یا به جهت این است که تیم مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت به رهبری روحانی هدایت می شود و یا فاصله گرفتن از زمان شکل گیری انقلاب و شاید به فراموشی سپرده شدن برخی از آرمانهاست.

روحانی در سخنان خود صریحاً تقابل ایران با آمریکا را ناشی از شرایط احساسی آن دوره می‌داند و حال باگذشت بیش از سه دهه از آن زمان سعی دارد سیاست خارجی خود را بر اساس واقعیات بنا نهد و نه احساسات.

در حالی که رهبر معظم انقلاب، جمهوری اسلامی را از ایجاد ارتباط با آمریکای جهان خوار بر حذر داشته بود و درباره دشمنی پایان ناپذیر آن هشدار داده و بود و فرموده بود که: آمریکا تا نابودی کامل، دست از سر شما بر نخواهد داشت.

عده ای ساده‌لوحانه و یا غرض ورزانه با طرح موضوع سازش با آمریکا، راه حل توسعه کشور را عبور از مسیر رهیافت های افراطی! در سیاست خارجه در عدم تعامل با کشورهایی نظیر آمریکا می دانند و چشم خود را بر خباثت ها و بد عهدی های آمریکا چه پیش از انقلاب و زمانی که شاه ایران غلام حلقه به گوش آنها بود، چه در دفاع مقدس و حتی الآن در زمانی که آمریکا علیرغم تمام تلاش یکطرفه ایران برای حفظ برجام، از آن خارج شد، بسته اند.

آنچه می بینیم این است که تلاش نامحسوس دوره های قبلی نتیجه داده و بی تدبیر آن علف هرزی که دولت های سازندگی و اصلاحات کاشتند، در این دوره برداشت می شود.

منابع:

صحیفه امام، ج ۲۱، ص ۸۹

سخنان رئیس‌جمهوری در مراسم تجلیل از استادان نمونه کشور يکشنبه ۱۴ ارديبهشت۹۳

شهوه