راهبرد خروج جریان انقلابی از انفعال

شهردار اراک پس از چند هفته رایزنی و گمانه زنی انتخاب شد. این انتخاب را می توان مهم ترین محصول انتخابات شورای شهر و روستای سال ٩۶ در این کلانشهر دانست، چرا که مدیریت کلان امور شهری با اختیارات فراوان، امکانات بسیار و تاثیر زیاد تا مدت قابل توجهی در اختیار یک فرد و البته جریان متبوعش قرار خواهد گرفت.
مجموع رویدادهای مربوط به شورای پنجم، از تبلیغات انتخاباتی نامزدها تا انتخاب شهردار از چند منظر قابل تامل و بررسی است:
یکم: از منظر عملکرد جریان انقلابی
دوم: از منظر عملکرد جریان غیر انقلابی
سوم: از منظر عملکرد مردم

جریان انقلابی با تکیه بر اشکالات مبنایی و اجرایی جریان غیر انقلابی در دولت های هاشمی، خاتمی و روحانی، مجلس ششم و شورای اول پا به عرصه رقابت انتخاباتی ٩۶ گذاشت.
این رویکرد اگرچه برگ برنده ای در دست این جریان بود اما نتوانست نتیجه مطلوب را در پی داشته باشد، چرا که صرف وابستگی به مبانی فکری اسلامی و صرف مطرح کردن دغدغه های مردم موجب اقبال عمومی نمی شود.
بیان حقیقت و واقعیت ها آن گاه به روشنگری ختم می شود که با روش های درست رسانه ای و تبلیغاتی و آن هم بر پایه کار تشکیلاتی اصولی و ایجابی باشد.
در انتخابات اخیر، جریان انقلابی هم نیروهای بسیار قوی در حوزه گفتمانی داشت و هم دستانی پر از نقاط ضعف جریان مقابل، اما اینها صرفا مواد خامی بودند که به اندازه کافی پخته نشد تا مورد استفاده مردم واقع شود. یا مانند اختلاس ها طوری بیان شد که دشمنی جناحی و شخصی جلوه داده کرد و یا مانند آزادی، حجاب و… بدان پرداخته نشد.
این‌ها تداعی کننده نوعی تلاطم در جریان انقلابی بود که گاهی اغلب نیروها بدون سازماندهی در وسط میدان هستند و گاهی ساکت و آرام.
در واقع این ثمره نداشتن کار تشکیلاتی منسجم است چرا که یکی از مهم ترین دستاوردهای تشکیلات، برقراری نظم و مدیریت ظرفیت ها و فرصت هاست.

جریان غیرانقلابی و تکنیک های عملیات روانی غرب
جریان انقلابی در واقع هنوز وابسته به مبانی فکری اسلامی است نه رشد یافته کامل در بستر آن؛ به همین جهت این ایراد را دارد که با حرکت های طرف مقابل دچار انفعال شود.
در نتیجه جریان غیر انقلابی علیرغم وابستگی فکری به غرب، تعلق به طبقه اشرافی و فاصله واقعی بیشتر با مردم، توانست بر مبنای تجربه تشکیلاتی چند صد ساله غرب و تکنیک های عملیات روانی آنها حد نصاب لازم را برای آراء کسب کند.
تشکیلات و عملیات روانی بیشتر از آنکه سیاسی و اجتماعی باشد، فکری و فرهنگی است. در حقیقت مسائل سیاسی اجتماعی بروز و ظهور فعالیت های فکری فرهنگی است. در جریان انقلابی پیوند بین حوزه فکری فرهنگی با سیاسی اجتماعی خیلی برقرار نیست، در حالی که در جریان مقابل این پیوند بیشتر برقرار است.
رویکرد مبنایی و فرهنگی جریان غیر انقلابی تا جایی است که حتی پس از رای آوردن و در آنجا که امر بین دو مسئولیت اجرایی و فرهنگی دایر باشد، مسئولیت فرهنگی را ترجیح می دهند.

با لولوسازی سعی کرده اند جریان انقلابی را به انفعال وادار کنند
ضمن اینکه همواره با لولو سازی سعی کرده اند جریان انقلابی را به انفعال وادار کنند.
حال این لولو سازی گاهی از مهره های انقلابی است و گاهی از مهره های خودشان ولی نتیجه اش یکی است؛ انفعال جریان انقلابی.
اینکه حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود تمرکز خاصی بر شعارهای فرهنگی داشت و حتی لولوسازی و رقیب هراسی او هم بیشتر در حوزه فرهنگ بود(دیوار کشی، آزادی و…) و اینکه در شورای شهر اراک نایب رییسی و مالی به علی محصولی و علیرضا مرادی می رسد در حالی که شاه مهره آن جریان پست فرهنگی می گیرد خود شاهدی بر این مدعاست.
ضمن اینکه در جریان انتخاب شهردار اراک، با لولو سازی از مهره خودشان کاری کردند که جریان انقلابی هم به انتخاب نیروی مورد نظرشان راضی شوند.
مردم هم که شاهد ماجراها هستند؛ به شرایطی راضی هستند که همه راضی باشند و شرایط آرام.
این همان بازی در زمین رقیب است. او می چیند و ما بازی می کنیم.
این جلوه عملیات روانی برآمده از اتاق های فکر است. باشد که ما از این تجربه عبرت گرفته و از بیانات رهبرمان درسی بگیریم برای راه اندازی هیات های اندیشه ورز.
هیات های اندیشه ورزی که با سازماندهی جریان انقلابی، آن را از انفعال دورتر کرده و به سمت گفتمان سازی، روشنگری، مطالبه گری و خدمت رسانی هر چه بیشتر سوق دهند.