شعار کاهش تلفات جاده ای

گواهی‌نامه در کشور ما برای برخی حکم تشریفات و رزومه‌ ولی برای اکثریت ضروری و یا حتی حکم نان شب را دارد، طوریکه خیلی از مشاغل از جمله کار در آژانس، تاکسی‌رانی، اتوبوس‌رانی، پیک موتوری،‌ اورژانس و یا کار با لیفتراک، لودر و… پیش نیاز اصلی‌شان داشتن گواهی‌نامه یا تصدیق مربوطه است.

هرجا که ضرورت انجام یک کار برای مردم بی‌چون و چرا می‌شود متاسفانه در خیلی از مسئولان نگاه اقتصادی بر نگاه فرهنگی پیشی می‌گیرد. حال این ضرورت یک وقت “نان” است که با افزایش 30درصدی شروع و نهایتاً با 15درصد افزایش و منت گذاری بر سر مردم به اجرا می‌رسد، یکبار با اجباری کردن بیمه اربعین، یکبار با الزام نمودن تبدیل گواهی‌نامه و کارت پایان خدمت از کاغذی به دیجیتال، یکبار با تفکیک گواهی‌نامه پایه2 به ب1، ب2‌ و… و الان هم با کاهش سقف سرعت مجاز رانندگی!

لاین سرعت نامحدود در اتوبان‌های آلمان

اما قبل از ورود به چرایی و بررسی کاهش سرعت مجاز، به سراغ قوانین رانندگی در کشور آلمان به عنوان یک کشور پر جمعیت اروپایی می‌رویم. شرط لازم برای اخذ مجوز رانندگی در اتوبان‌های این کشور را که چند سال پیش در یک مستند تلویزیونی مورد بررسی قرار داده بود، توانایی راندن خودرو با سرعتی حدود200 کیلومتر بر ساعت بود، چرا که هم از خودروهای خود اطمینان دارند و هم از جاده‌ها، لذا لاینی برای سرعت نامحدود در جاده‌هایشان مشخص شده است.

برای اثبات بالا بودن کیفیت خودروهای این کشور همین بس که خیلی از خودروهای پلیس در ایران از آلمان وارد می‌شوند. در خصوص جاده‌ها نیز با وجود داشتن وزیری چون جناب آخوندی در کشورمان، جای هیچ نگرانی وجود ندارد، چرا که در آینده‌ای نه چندان دور جاده‌ها نیز وارد خواهند شد!

اینکه چندی پیش در بحبوحه‌ی زلزله‌ی کرمانشاه وزیر محترم راه و شهرسازی گم شده بودند می‌توان گفت که شاید به دنبال واردات جاده بوده اند!

پاسپورت مسئولان خودرو را از آن‌ها بگیرید

این حرف‌ها نه طعنه است و نه کنایه، بلکه تفکر غالبی است که در مدیریت کشور حاکم شده است که اگر برای آنها چاره‌ای اندیشیده نشود وضعیت روز به روز اسف بارتر خواهد شد.

یک راهکار عملیاتی را چند وقت پیش فرمانده نیروی هوا و فضای سپاه پاسداران در خصوص پیشرفت صنعت خودروسازی‌مان در پاسخ به خبرنگاری که پرسید “چرا توانایی ساخت بهترین تسلیحات موشکی و نظامی را داریم ولی در مورد خودرو وضع‌مان نامطلوب است” می‌توان بیان نمود که گفتند: “پاسپورت مسئولان خودرو را از آن‌ها بگیرید”؛  این راهکار یعنی نگاه به داخل و مقاوم سازی اقتصاد از راه تولید با کیفیت جهت رقابت بین المللی.

چند سوال اساسی در خصوص کاهش سرعت مجاز

طرحی که تحت عنوان کاهش سرعت مجاز جاده‌ها به کمیسیون ایمنی راه‌های مجلس ارائه شده ذهن هر کسی را به 2 سوال زیر می‌کشاند:

1- در این چند سالی که خودرو سازی در کشورمان شروع شده است، با وجود کسب تجربه‌ خودروسازان و الزامی شدن موارد ایمنی چون کیسه‌ی هوا و ترمزABS و چندین برابر شدن قیمت خودروها به دلیل افزودن این آبشن‌ها، آیا کیفیت و ایمنی خودروها روبه افول بوده است؟

2- گذشته از اولویت دولت در خصوص تخصیص بودجه‌ در واردات هواپیما و مسیر هوایی که شاید ضرورت 4درصد مردم باشد، به هرحال این سوال مطرح است که در این چند سال با وجود گرفتن عوارض در اتوبان‌ها میبایستی وضعیت رو به بهبود شده باشد، ولی آیا این مورد هم در نگاه مسئولین رو به افول بوده که چنین تصمیمی گرفته شده است؟

در پاسخ به سوالات فوق، اگر وضعیت رو به افول بوده، باید مسئولین پاسخ دهند و چرایی آن را برای مردم تشریح نمایند، اگر هم رو به بهبود بوده است باید توضیح دهند که آیا این تصمیم علتی جز اذیت مردم داشته است!؟ مردمی که روزگاری با پیکان با سرعت 120کیلومتر بر ساعت در اتوبان می‌رفتند حالا چطور با خودروی سمند (نمیگویم بنز آلمان) 110 کیلومتر بر ساعت بروند!

و در پایان اینکه امیدوارم چنین تصمیم‌هایی با شعار کاهش تلفات جاده‌ای و برای پر کردن دیگی که کف گیر به ته آن خورده است نباشد.

علی شعبانی، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه دانشگاه علامه طباطبایی