سرهنگ و تفنگ ؛ سمفونی قافیه های چهارساله

سرهنگ و تفنگ – اتفاقات چند روز اخیر نشان می دهد حسن روحانی خوب می داند که برای فرار از پاسخگویی، چگونه میدان بازی را از طریق یک منبر سیاسی و جنگ روانی هوشمندانه به نفع خویش تغییر وضعیت دهد.

عده‌ای علی الظاهر حزب‌اللهی هم که گویا فقط یاد گرفته اند در زمین رقیب بازی کنند و آلات دست این قماربازان سیاست شوند، جاده صاف کن منویات این جماعت ضدامنیتی شده اند!

در شرایطی که روحانی می بایست در مقام  پاسخگو و واکنشگر قرار گیرد، با طراحی زیرکانه تیم جنگ روانی دولتی ها و گل به خودی عده‌ای ساده اندیش، جنابش به مقام یک پرسشگر و کنشگر تغییر وضعیت می دهد!

تجربه چهار ساله اخیر نشان می دهد که هرگاه روحانی در تنگنای پاسخگویی به مطالبات واقعی جریان انقلابی قرار گرفته، با حمله به ارکان انقلابی و طراحی یک میدان بازی جدید، توانسته با زیرکی تمام ذهن ها را کنترل کرده و در مسیر دلخواه خویش هدایت نماید.

باید یادمان باشد که روحانی پیش از آنکه رییس جمهور شود، 16 سال دبیر شورای عالی امنیت ملی بوده و با مفاهیم و تاکتیک های جنگ روانی به خوبی آشناست.

روحانی خود بهتر می داند که میوه های برجام فقط در سبد آمریکا گزارده شده و ایران تنها هزینه خرید این میوه ها را برای بهره مندی آمریکا پرداخت کرده، لذا دوران چهار ساله دولت آینده او پر خواهد بود از این اتفاقات ریز و درشت!

بی شک نتایج برجام تابان روحانی در دولت دوازدهمش بیش از پیش نمایان خواهد شد و علی القاعده ایشان بازهم برای فرار از پاسخگویی بی محابا به ارکان انقلابی حمله نموده و میدان بازی را به نفع خویش تغییر خواهد داد.

واقعا اگر مشکلات اقتصادی کشور با حمله منبری روحانی به سپاه حل می شود، بگذارید ایشان چهار سال مدام از بلندگوی ریاست‌جمهوری آن را تکرار کند و همانند یک دانش آموز دبستانی سرمشق هر روز او این چند واژه موهوم باشد!

گویا برای روحانی تکرار واژه های سرهنگ و تفنگ مسیری معجزه آسا برای استمرار حکومتش شده، واژه هایی که با آن در حال اجرای سمفونی قافیه های چهارساله است و جریان انقلابی با انفعال مضحکانه تنها نظاره گر این هنرنمایی بی بدیل اوست!

روحانی با تکرار واژه سرهنگ دولت یازدهم را به پایان برد و ثمره آن بسط دیالوگ حقوقدان ها و خلق میراثی به نام برجام هسته ای بود. هم اینک او در تلاش است در دولت دوازدهم نیز واژه تفنگ را برای خلق یک برجام دیگر دستاویز قرار دهد.

از یک رئیس جمهور امنیتی که هم اکنون ضدامنیتی شده بیش از این انتظاری نیست، وقتی که برای رسیدن به قدرت مطلق و ایجاد یک رژیم سیاسی دلخواه دل به دریا میزند و با اعتماد به نفس کامل نهادهای ثبات زا و پایدارساز را به تنش می کشاند تا از ماموریت اصلی خود باز بمانند تا شاید برایش اندک عایدی در پی داشته باشد و مسکنی برای دردها و آلام فراوان ایجاد شده برای او به جهت تصویب تحریم های جدید توسط سنای آمریکا و نقض یکجای جسم و روح برجام باشد!

تجربه سیاسیون گذشته نشان می دهد که از حال و هوای این روزهای روحانی و خط مشی او آیندگان بهتر خواهند نوشت….

جهانگیر جعفریان