به گزارش پیک راستان به نقل از تسنیم متن یادداشت حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده با عنوان «گوش به فرمان رهبر، رمز عزّت و جاودانگی امت و خیر و مصلحت دولت‌» به شرح ذیل است:

امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) در دیدار رئیس جمهور آذربایجان فرمودند: «خیر و مصلحت دولت آذربایجان در همراهی با احساسات مذهبی مردم است.»
از ظرفیت و حوادث کشورهای منطقه به‌ویژه همسایگان که از آن‌جمله است کشور مهم آذربایجان؛ و الزامات دیپلماسی فعال و تقویت ارتباطات مختلف فرهنگی، سیاسی، مذهبی و اقتصادی با این کشورها و نیز منویات و سفارشات موکد امام خامنه‌ای(مدظل) در این رابطه که بگذریم؛ یک نکته بسیار مهم را همواره نباید از نظر دور داشت و آن این‌که وقتی در دیدار شخصیتهای طراز بالای کشورهای مختلف، به‌ویژه همسایگانی همچون آذربایجان با ولی امر مسلمین، نکات و مطالب راهبردی مهمی آن‌هم با حضور مسؤولان کشورمان مطرح می‌گردد، باید تمامی مدیران و مسؤولان امر، خود را در برابر فرمایشات و رهنمودهای رهبری حکیم و فرزانه انقلاب بیش از دیگران، مسؤول و پاسخگو بدانند، به‌ویژه آنگاه که در راستای تذکرات و هشدارهای معظم‌له در داخل کشور خودمان نیز نیازها و ضرورتهای جدی احساس می‌گردد. قطعاً در کشوری همچون ایران اسلامی که خود را به‌مثابه الگویی برای دیگر کشورهای اسلامی و انقلابی می‌داند، انتظار می‌رود مدیران و مسئولانش در تبعیت از منویات رهبری عزیز انقلاب سر از پا نشناخته و تار و پود برنامه‌ریزی و مدیریت در ابعاد مختلف را با الهام از فرمایشات رهبری انقلاب، سامان ببخشند.
این‌که رهبری انقلاب می‌فرمایند: «خیر و مصلحت دولت آذربایجان در همراهی با احساسات مذهبی مردم است.» به طریق اولی‌ مسؤولان طراز بالای کشور خودمان نیز باید به این رهنمود مهم توجه ویژه داشته باشند چه آن‌که حکایت این روزهای جامعه انقلابی و اسلامی ما حکایتی است غریب، زیرا علی‌رغم تاکیدات و هشدارهای بزرگ‌دیدبان تیزبین و هوشمند انقلاب، مبنی بر مراقبت از ارزشهای دینی، انقلابی، ملی و رصد دقیق شریانهای مرموز نفوذ بیگانگان در عرصه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، با کمال ناباوری شاهد برخی جسارتها و بی‌مهری‌ها نسبت به آرمانهای جامعه انقلابی و اسلامی هستیم. به‌راستی چه کسانی به‌دنبال شکستن سد عظیم اتحاد و یکپارچگی ملت ایرانند و چه کسانی مایلند با القاء دوگانگی، مردم را با پارادوکسی گیج‌کننده مواجه سازند. پارادوکسی‌که خبر از تقابل دو نوع تفکر و اندیشه آن‌هم در متن جامعه و سپس کشاندن دامنه آن به حوزه تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در کشور می‌دهد. تفکری حامی ارزشها، تعصبات مطلوب و معتدل ملی، انقلابی و مذهبی و تفکر دیگر اصرارکننده بر مبانی لیبرال دمکراسی، تکنوکراتی و فمینیستی و لاابالی‌گری که خواه‌ناخواه جامعه را به سمت دو قطبی نامیمون و دشمن‌شادکن سوق می‌دهد.
تنها راه رهایی از فتنه دوگانگی و تشتت، پایبندی به رهنمودها و منویات امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) به‌عنوان ولی‌فقیه و رهبر حکیم و شجاع انقلاب اسلامی است که البته اگر قدر این نعمت را بدانیم.
وقتی از روزنامه‌نگار برجسته و روشنفکر نامدار مصری آقای محمدحسنین هیکل در خصوص ایران می‌پرسند، می‌گوید: «آنچه حاصل عمر و مطالعات من است این است که ما اهل سنت از نعمت ولی فقیه محرومیم اما من معتقدم شما هم این نعمتی که دارید را متوجه آن نیستید، ما بسیاری از مشکلاتی که در مصر و جهان عرب و غیره داریم، معلول نداشتن ولی فقیه است و شما بسیاری از مشکلاتتان که حل شده و مشکلات روزمره ما را ندارید و از آن‌طرف روز‌به‌روز در دنیای اسلام و منطقه و در دنیا سرافراز می‌شوید، به‌خاطر این است که بالای سر شما یک ولی فقیه است.»
حال آنچه قابل تأمل و هشداری جدی برای همگان است این است که در برابر مدیریت ناب دینی و مکتبی که امنیت، عدالت و پاکی را در ابعاد مختلف حیات اجتماعی دغدغه دارد و اساساً با اصالت بخشیدن به ارزشهای دینی، مکتبی، روحیه انقلابی، جهادی و مقاومتی، به‌دنبال اثبات کارآمدی نظام سیاسی مبتنی بر آموزه‌های وحیانی و دینی است، نوعی مدیریت در حال نُزج گرفتن است که پایه اساسی آن ثروت و قدرت می‌باشد، آن‌هم از ناحیه طیفی خاص از سیاسیون، خواص و نخبگانی که گوئیا نخبگی و توانمندی خود را مدیون صاحبان زر، زور و قدرت جهانی می‌دانند تا خود را بدهکار توده‌های مردم و بعضاً مستضعف و مظلوم از هموطنان خود!
چه آن‌که کوبیدن بر طبل سرمایه و سرمایه‌داران خارجی که ورای دروازه‌های ورودی اقتصاد و تجارت و اتاق بازرگانی کشور به‌جای صف کشیدن، ناز می‌کنند و چشم به انگشت اشاره اربابشان آمریکا و یا رژیم خبیث صهیونیستی دوخته‌اند و حتی حرمت برجام، این فرصت طلایی پیش آمده برای دنیای غرب و اروپا را با همه هزینه‌های مادی و معنوی که جمهوری اسلامی برای اثبات صداقت خویش پرداخته است، نگه نداشته و هم‌چنان در بوق تهدید، تحریم و تحقیر علیه دولت و ملت بزرگ ایران می‌دمند. چه ظلمی بالاتر از این‌که به بهانه‌های واهی، بخش دیگری از دارایی ملت ایران را مجدداً بلوکه کرده و وقیحانه به اموال ایران دستبرد زدند و با رأی دادگاهی در لوگزامبورگ آمریکا مبلغ یک‌میلیارد و 600 میلیون دلار از دارایی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران را توقیف نمودند.
به‌راستی با نیم‌نگاهی به ادبیات و عملکرد برخی شخصیتهای مسؤول، آن‌هم در محافل عمومی و پشت تریبونهای رسمی، ردپای نفوذ فکری بیگانگان و دشمنان ملت ایران را در گلوگاه‌های اصلی تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری کشور به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد. البته این بدان‌معنا نیست که برخی چهره‌ها، خود عامل دشمن و یا نفوذی بیگانه هستند ولی نوع نگاه و مواضع بعضاً زاویه‌دارشان با سیاستهای کلی نظام و اصول مکتب امام و آرمانهای شهدا و انقلاب اسلامی را که می‌بینیم و می‌شنویم، یاد فرمایش امام علی(ع) در خطبه 27 نهج‌البلاغه می‌افتیم که فرمودند: «فوالله ما غزی قوم قط فی عقر دارهم الا ذلوا»؛ قسم به خدا؛ ذلیل و خوار است قوم و ملتی که دست روی دست گذارده و از سر (غفلت، بی‌بصیرتی و خوش‌خیالی) به خصم متجاوز اجازه ورود به حریم خانه و میهنش بدهد و پس از تجاوز و نفوذ دشمن، از توهم توطئه و فتنه بیرون آمده و بخواهد با پرداخت هزینه‌های سنگین، دشمن را از خانه بیرون کند (تازه اگر بتواند). از منظر مولای متقیان(ع) قوم و ملتی عزیز است که با آمادگی و هوشمندی، خصم دون را ورای مرزهای خانه و میهن مأیوس، زمین‌گیر و کلافه نماید.
چه زیبا رهبر فرزانه انقلاب در جمع دست‌اندرکاران راهیان نور فرمودند: «جنگ تحمیلی برای این اتفاق افتاد که دشمن در ما احساس ضعف کرد، اگر می‌خواهید دشمن را از تهاجم منصرف کنید، اظهار ضعف نکنید و قوت خود را آشکار کنید.»
این در حالی است که برخی هنوز هم برای توجیه برجام، فریاد می‌کنند که حداقل فایده آن، دور کردن سایه جنگ از سر ملت ایران بوده است، در حالی‌که هیچ منبع و یا مسؤول نظامی و امنیتی کشور حتی تا حد احتمال هم این ادعا را تایید نکرده و از همه مهم‌تر این‌که تجربه نشان داده است وقتی سایه جنگ بر سر ملت و کشور ایران افتاد که از ایران تصویری ضعیف و سستی به دنیا نشان داده می‌شد، نه اکنون که به فضل الهی در عرصه‌های مختلف، به‌ویژه صنایع نظامی و موشکی حرفی برای گفتن دارد.
از برجام و سایه خیالی جنگ که بگذریم، متأسفانه برخی جراید و مطبوعاتی که از بیت‌المال مسلمین و سفره ولی‌نعمتان انقلاب، یعنی شهدا ارتزاق می‌کنند را تورّقی کنیم، با عالَمی از تأسف در مات و حیرت فرو خواهیم رفت و با دیدن این‌دست مطالب، تحلیلها و سرمقاله‌های بعضاً کپی‌شده از روی نسخه‌های وارداتی قلم به‌دستان مزدور خارج‌نشین، بلادرنگ در ذهنمان تداعی می‌کند هر آنچه را که روزهای آغازین انقلاب اسلامی توسط ضدانقلاب و رسانه‌های بیگانه علیه ملت ایران منتشر می‌گردید، با این تفاوت که اکنون در پوشش روشنفکری و یا در قالب جریان موازی و مدعی انقلاب و خط امام، به باورهای مردم می‌تازند و تازه می‌گویند که آزادی نیست و در خفقان به‌سر می‌بریم! اینجاست که این پرسش در ذهن مردم شریف ایران به‌وجود می‌آید که «نان و نمک انقلاب، شهدا و نظام ولایی را خوردن و نمکدان شکستن و سفره پاره کردن تا به کی و تا به کجا؟!»
البته آنچه بیشتر دل هر عنصر انقلابی را به درد می‌آورد، مواضع و نوع نگاه پوپولیستی و منفعلانه و مرتجعانه برخی چهره‌های سیاسی است که معمولاً در آستانه انتخابات بدون توجه به عوارض سخنانشان ظاهر می‌شوند.
–     گاهی، معترضان و منتقدان را طالبانی خوانده و با نیش و کنایه، احکام شرع را به سخره می‌گیرند و می‌گوید رقص و آوازخوانی حتی زنان به اسلام و مسلمین لطمه‌ای نمی‌زند.
–     و دیگرانی در ضمن مراسم اعلان (پایتخت جوانان مسلمان) در شهر شیراز، علی‌رغم اعتراف به عدم همخوانی آنچه که اتفاق افتاد با شرع مقدس و ارزشهای فرهنگی و مذهبی، بعد از اعتراض علمای استان، از چنین برنامه اجراشده اعلان بی‌خبری می‌کنند.
به‌راستی چه کسی با شاد بودن به‌جا و متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی مخالف است که گاهی در پوشش و ادعای مخالفت با شادی مردم، القائات سیاسی صورت می‌پذیرد؟ و آیا در این 38 ساله‌ی عمر با برکت انقلاب کیست که نداند، کرامت، شخصیت و حرمتی که انقلاب اسلامی به زن ایرانی بخشیده است، در هیچ‌جای دنیا نمونه آن‌را سراغ نداریم، چرا باید در جمع ورزشکاران، به‌گونه‌ای سخن بر زبان رانده شود که گوئیا زنان در جامعه ایران اسلامی در اسارت و زندانی به‌نام آشپزخانه‌ گرفتار آمده‌اند.
آیا مشکل اساسی مردم، به‌ویژه جوانان و بانوان، مشکل حضور و یا عدم حضور در استادیومها و سالنهای ورزشی است؟ و یا مشکل مردم چند کنسرت و بساط موسیقی که نه به‌لحاظ محتوا، سبک و سیاق و نه محل، فضا و کیفیت اجرا با شئونات و فرهنگ و اخلاق ایرانی اسلامی سازگاری دارد؛ می‌باشد؟ حال اگر منتقدانی برای نجات موسیقی، هنر و کنسرت از انحرافهای مرموز و وادادگی در مقابل سبک زندگی غربی، فریاد دلسوزانه‌ای برآرند، باید مورد تهاجم قرار گرفته و یا طالبانی خوانده بشوند؟ به‌راستی در نظام اسلامی که خون‌بهای صدها هزار شهید است، چه کسانی باید دغدغه توأم با غیرت و تعصب ایرانی، اسلامی داشته باشند؟ آیا جز مدیران و مسؤولان…؟!
البته در این مقطع حساس که برخی موجودیت خود را در گل‌آلود کردن آب و ایجاد دوگانگی و تنش در جامعه می‌دانند، توجه به چند نکته لازم است:
11.     تبیین فرمایشات وحدت‌آفرین و عزت‌بخش مقام معظم رهبری به‌ویژه در مقاطع حساسی همچون انتخابات که عناصر بدخواه و وابسته به ضدانقلاب و جبهه استکبار در تکاپوی ایجاد دونگانگی و اختلاف، با نشر اکاذیب و شایعات، فعال می‌شوند، الهام‌بخش و راهگشا خواهد بود.
22.     پاسخگویی منطقی، مستدل، روشنگرانه و البته هوشمندانه و به‌دور از تنش و نام بردن از اشخاص، نسبت به شبهات و القائاتی که بیشتر با هدف دل‌سرد کردن مردم و امید بخشیدن به دشمنان ملت ایران در افکار عمومی مطرح می‌گردد.
33.     با نزدیک شدن به برهه حساس انتخابات، متأسفانه بعضی در جهت جلب آراء کثیف و حتی حمایت بیگانگان، اظهارنظرهایی می‌کنند که باعث خوش‌آیند دشمنان می‌شود، غافل از این‌که آب در هاونگ می‌کوبند، چه آن‌که ملاک و معیار تشخیص و انتخاب برای آحاد مردم ایران، همان است که بنیانگذار جمهوری اسلامی، امام خمینی(ره) فرمودند و آن این‌که اولاً «وضع فعلی اشخاص ملاک است» و ثانیاً «ببینید دشمنان قسم‌خورده ملت ایران به‌ویژه شیطان بزرگ آمریکا نسبت به شما و مواضعتان چگونه عکس‌العمل نشان می‌دهند، اگر با لبخند و رضایت و کف و سوت به تشویق شما می‌آیند، بدانید کارتان خطاست و اگر با اخم، عصبانیت و ناسزاگویی با شما مواجه می‌شوند، بدانید حق با شماست و بر حق خود استقامت بورزید.»
44.     باید مراقب بود؛ تنها ریلی که ما را به استقلال، امنیت، پیشرفت، عزت و اقتدار بیشتر می‌رساند، ریل تمدنی انقلاب اسلامی، ارزشها و آرمانهای آن است و لذا تنها راه سعادتمندی و بهروزی، روحیه انقلابی و جهادی به همراه اتحاد و انسجام ملی است.
5.     بدیهی است در آستانه انتخابات 966 اربابان سیاست برای حفظ موقعیت خود و یا جلب نظر بخشهایی از جامعه، از شیوه‌های مختلفی استفاده نمایند که البته اگر در چارچوب ارزشها و باورهای مردم باشد، برای گرم کردن تنور انتخابات بسیار مطلوب است اما سؤال اینجاست که آیا برای جلب نظر اقشاری از جامعه و کسب آراء بیشتر، می‌توان دست به هر کاری زد و با عوام‌فریبی، چوب حراج به ارزشها و آرمانهای یک ملت زد؟
امیدواریم تحت هر شرایطی، همه آحاد مردم، اعم از مسؤول و غیرمسؤول در راستای استحکام‌بخشی به منافع و مصالح ملی، تبعیت از منویات و فرامین امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) را محور حرکت خویش قرار داده و بدین‌سان ضمن مأیوس نمودن دشمنان، بر عزت و اقتدار انقلاب و نظام اسلامی بیافزایند که البته رمز عزت، جاودانگی امت و خیر و صلاح دولت در گوش دادن به فرمان رهبری فرزانه انقلاب است. ان‌شاءالله‌.
انتهای پیام/