“جیم مثل جنبش دانشجویی”

بسم رب الشهدا

دانشگاه تهران در 16 آذر سال 1332 شاهد به خاک و خون غلتیدن 3 نفر دانشجو شد؛دانشجویانی که با روحیه عدالت خواهی و مطالبه گری آرمان های انقلاب اسلامی از قوای مختلف و مسئولین مختلف کشور مابین اختناق و رعب و وحشت و سکوت به مثابه یک انفجار دگرگون ساختند مختصات آن روزها را ،و اعتصاب و تظاهراتی را مدیریت کردند که هرچند با سرکوب مواجه شد اما صفحات تاریخ استکبار را با سرخی خون خویش به روسیاهی کشیدند .
جنبش های دانشجویی همواره مخاطب خاص رهبری بوده اند و از آنجا که مطالبات رهبر دیرین انقلاب نیز چه از دانشجو و پیشرفت های علمی اش و چه لزوم حفظ و گسترش آن و چه از جنبش های دانشجویی و پویایی آن جایگاه ویژه ای داشته و دارد پرداختن به آن مسئله ای حائز اهمیت است ؛آنجا که این قشر تحصیلکرده نوک پیکان استکبارستیزی شدند و با تسخیر لانه جاسوسی های آمریکا انقلابی به عظمت انقلاب اول را رقم زدند و (مرگ بر آمریکا) را به گفتمانی عمومی تبدیل کردند .
دیری نمی پاید که در دانشگاه ها رگه هایی عقیم از بظاهر روشنفکران در جسم “ازادی بیان” جان میگیرند و ندا سر میدهند که آزادم هرچه میخواهم بگویم ولو به ضداسلام باشد_ازادم هر چه میخواهم بنویسم ولو به ضد منافع مملکت باشد_آنگاه به خود می آییم و می‌بینیم شده است دایه ی اسلام پذیری با تفسیرمارکسیست و قرائت لیبرالی!آری دیگر او درگیر چالش ها شده است و اینجاست که فرهنگ اسلامی پای به این میدان بلبشو میگذارد و آن را ملزم به رعایت اخلاق و احترام به ارزشهای دینی دعوت میکند و گوشزد میسازد که دانشگاه مرکز تهذیب و تعلیم و بومی سازی علوم بر اساس فرهنگ اسلامیست نه اینکه جنابانی تحت عنوان”جنبش” بیایند و بجای بسط تخصص در خدمت کشور_خود متخصص شوند! وبر کرسی نقد بنشینند و با جسارت تام و البته بهره گیری از انحراف اذهان با تردستی و مغالطه های فلسفی که به مثابه چشم بندی علمیست به تاراج ببرند ارزشهای دینی و اسلامی را.

فرهنگ اسلامی آمد تا بگوید دنباله “کاغذ باد شدن” بی پروازیست چرا که نخ آن به دست غربی هاییست که از ما یا سکوتی مرداب گونه میخواهند یا تلاطمی گرداب وار،و مابقی آن نیز در پی هوای شیفتگی بدون عقبه فکری _شیفتگی محض به لوکسیات و زندگی اشرافی و بستنی مک دونالد. شیفتگی محض آقازاده هایی که شده اند جنبش منورالفکری که تا امروز فاقد بدنه اجتماعی بوده و اساس شکل گیری اش فریب خوردگی و خام اندیشی بوده و حالا توفیق اجباری نصیب این جریان فکری شده که به مثابه دکان داران و فریبکاران علم و دین _بجای ازادی به دام هتاکی و مسئولیت گریزی اسیر شوند و اندیشه های غرب را تحت سیطره دیدگاه منصوب به لیبرالیسم بسط دهند و گویی از خاطر مبارک برده اند ریشه دار سازی عقاید مکتب خودی اشان در اذهان دانشجویی بیش از انارشی و هرج و مرج ،استدلالات منطقی میطلبد پس تهیست از نفع ترویج ِ بدون تبیین.

به نام “ازادی بیان”با پتک تعصب غربی ادعای دیالوگ میکنند و اعمال مونولوگ!فرهنگ اسلامی باز تذکر میدهد که مصالح جامعه در گروی امیال جنابانتان نیست و هیچ کجای دنیا هم
چنین چیزی وجود ندارد که همه عقاید به یک میزان مجوز ترویج داشته باشند حتی در آن امریکایی که مدعی ازادی مطلق است،حزب کمونیسم مجوز فعالیت ندارد چرا که درست نقطه مقابل نظام سرمایه داری حاکم بر امریکاست_کالج های اسلامی در اروپا ممنوع خوانده شدند و اجازه تبلیغ ندارند.در انگلستان نیز مجوز فعالیت به احزاب اسلامی داده نشده چرا که معتقدند با مبانی
حکومتی آنان در تضاد جدیست.

کاش مهندسین فرهنگ نما!میدانستند شکست تفکر غرب باوری در گروی جلوگیری از فرو افتادن در دام حرف های برف انبارست_انتقاد(نه انتقام!)حق مسلم همه است اما با جدا انگاشتن ازادی تفکر از ازادی عقیده .چیزی انتقاد نام می گیرد که در چهارچوب قانون مطالبه گر حقوق برخاسته از عدالت علی (ع)باشد.

و در آخر سخن کوتاه میکنیم با این تذکر به جنبش های دانشجویی که مراقب باشید تا به ابزارهایی برای اهداف جناحی برخی تبدیل نشوید و بر خود تاریخ مصرف نزنید.

یادداشت از خانم رسایی فر