رضا صفری: چند روز پیش بود که مرکز ماهر(مرکز مدیریت امداد و هماهنگی عملیات رخدادهای رایانه‌ای) اعلام کرد: « در ادامه درز گسترده و تأسف‌بار اطلاعات کاربران ایرانی و نقض حریم خصوصی آنان که متأسفانه بارها اتفاق افتاده، بانک اطلاعاتی میلیون‌ها کاربر ایرانی تلگرام و کاربران یک بازار ایرانی نرم‌افزار آیفون افشاء شده و در حال فروش است!»

همچنین «باب دیاچنکو» (Diachenko  Bob)، پژوهشگر امنیت سایبری که این دیتابیس را در سطح وب کشف کرده، در گفتگو با دیجیاتو اعلام کرد که داده‌های دیتابیس شامل اطلاعات بیشتر از ۴۲ میلیون کاربر ایرانی تلگرام، مانند آی‌دی تلگرام، نام کاربری، شماره تماس، هش‌ها و کلید‌های دیجیتالی می‌شود.

این فضاحت تاریخی، در واقع همان چیزی است که در سال های گذشته بارها  از سوی کارشناسان فضای مجازی در مورد آن هشدار داده شد. اما دولت و وزارت ارتباطات در برابر نصیحت ها و هشدارهای کارشناسان لجبازی کرده و با حمایت از تلگرام و پوسته های آن، امنیت مجازی و حقیقی کشور را به بازی گرفتند. اگر ریشه ای تر بخواهیم بگوییم، دولت و وزارت ارتباطات با همکاری برخی اعضای شورای عالی فضای مجازی،  با ایجاد یک فضای شبه انحصاری و رانتی برای تلگرام و با استفاده از امکانات بیت المال، کاری کردند که تلگرام، با تعداد کاربر زیر یک میلیون نفر، به حدود ۴۰ میلیون کاربر در ایران برسد. جالب است که بسیاری از ایرانی های خارج از کشور نیز برای ارتباط با هموطنان داخل کشور از همین بستر باید استفاده می کردند. این یعنی تلگرام را دولت و شورای عالی فضای مجازی جمهوری اسلامی، تلگرام کردند و ارزش آن را در دنیا بالا بردند!

اگر  فقط بخشی از همین دغدغه های تلگرامی مسئولین، در مورد پیامرسان های داخلی هم وجود داشت، اکنون برخی از آنها تبدیل به یک پلتفرم بین المللی شده بودند.

از سوی دیگر، عوام فریبی، اهداف سیاسی و همچنین سود مالی حاصل از وابستگی کشور به نرم افزارهای خارجی و پهنای باند خارجی، برای برخی مجموعه ها از جمله وزارت ارتباطات، باعث شد که عده ای  از مسئولین نتوانند از آن دل بکنند. حتی بعد از حملات تروریستی، فتنه دیماه ۹۶ و همچنین ورود تلگرام به قضیه ارز مجازی و خطر ناک شدن اوضاع، وقتی نتیجه گرفته شد که  این جاسوس افزار باید هر چه زودتر فیلتر شود، باز هم دولت با حمایت پیدا و پنهان برخی افراد در مرکز ملی فضای مجازی، گوساله هایی به نام هاتگرام و تلگرام طلایی تراشیدند که در اوج کوچ کاربران به سمت پیامرسان های ایرانی به عنوان یک ضربه گیر و ذبح کننده نقش بازی کردند.

در این ماجرا چه مقصر خود تلگرام باشد و چه پوسته های آن، فرقی به حال ما نمی کند. بذر تلگرام و پوسته های آن، با آبیاری دولت و برخی از اعضای شورای عالی فضای مجازی در این کشور پا گرفته است و عواقب آن هم متوجه همان ها است و  از پاسخگویی هم نمی توانند  شانه خالی کنند.

امروز باید کسانی که سال ها قبل به دادستان وقت در مورد امنیت داشتن تلگرام تضمین دادند، پاسخگو باشند. امروز کسانی که با تلگرام مذاکره محرمانه کرده و هنوز هم جرأت نکرده اند محتوای آن را منتشر کنند، باید برای مردم توضیح دهند که در آن جلسات چه گفتگوهایی صورت گرفته است؟ و چرا با عملکرد خود موجب نا امیدی جوانان نخبه IT شدند؟

در هر صورت امروز شاهد آن هستیم که حریم خصوصی ده ها میلیون نفر از مردم کشور به راحتی افشاء شده است و از طرفی با آبروی جمهوری اسلامی هم بازی شده است. انتظار می رود که نهاد های نظارتی مانند قوه قضائیه، این بار برخی مصلحت اندیشی ها را کنار گذاشته و برای جلوگیری از ضررهای بیشتر در آینده، به عنوان مدعی العموم  ورود پیدا کرده و از حق تک تک مردم دفاع کنند.